Het Oude Huis stamt uit de 17e eeuw en is grotendeels uit leem en hout opgebouwd. De buitenmuren zijn dik en van steen, waardoor het zomers in huis aangenaam koel blijft. De hoogte van de deurposten zijn niet berekend op de huidige grootte van de mensen. Op tijd bukken is het devies! Het huis is eeuwenlang in gebruik geweest als boerenwoning met stal. Rond 1930 was er de dorpssmid gevestigd. In de stal zit nog de voederbak voor de koeien of paarden. Boven de ruif ziet u het luik waardoor hooi vanaf de zolder naar beneden gegooid werd. Zwaluwen nestelen zich onder het dak.
Dit huis werd in 1964 gekocht door Wendela (Wendy) van Voorst tot Voorst en Piet van Loon, onze ouders. Zij woonden sinds hun huwelijk in 1950 in de grote stad (Den Haag) en wilden hun kinderen ook wat plattelands-gevoel meegeven. Wendy was voor een deel Franstalig opgevoed en daarom kozen ze voor een Franstalig gebied niet te ver van de Randstad. Wendy en Piet hebben vier kinderen: Tessy (1951), Coen (1952), Pieter (1955) en Kathelijn (1958). Het zijn de jongste twee die nu voor het huis zorgen.
Omdat Piet als jong kind door polio invalide was geworden en de trap van het Oude Huis moeilijk beklimbaar voor hem was, werd al snel de aangrenzende koeienstal met hooi- en graanzolder van de toenmalige hoteleigenaar gekocht. Op die plek verrees in 1967 het ‘Nieuwe Huis’. Een huis dat voor Piet veel makkelijker toegankelijk en bewoonbaar was: een huis zonder drempels en met een makkelijke trap met grote treden. De woonkamer werd op de eerste verdieping aan de straatkant gemaakt, zodat Piet zonder de straat op te hoeven toch deel kon uitmaken van het leven in het dorp. Door een fout van de architect werd het huis hoger dan de stal die er eerder stond. Dit heeft voor jarenlange ruzie met de hoteleigenaar gezorgd, omdat de hotelgasten niet meer vanuit de ramen van de bovenste verdieping over het huis van het uitzicht konden genieten. Gelukkig is van dit conflict niets meer over sinds het hotel in handen van een nieuwe eigenaar is.
Toen Piet later nog minder mobiel werd, werd een stoeltjeslift langs de trap gemonteerd. In deze tijd waren het Oude en het Nieuwe huis samen één groot huis. De tweede verdieping van het Nieuwe Huis was nl. niet toegankelijk. Er was geen trap naar toe en de balken op de (toen nog) zolder waren op 1.50 m hoogte. Het Nieuwe huis had dus maar één slaapkamer; de slaapkamer met het balkon op de eerste verdieping.
Oorspronkelijk was de badkamer van het Oude Huis op de begane grond. Daar waar nu de eettafel staat, was de wastafel, douche en toiletruimte. De keuken bestond uit een smal gangetje dat naar de stal leidde. De voorkamer was de zitkamer (met oliekachel); de huidige zitkamer was eetkamer. Pas in de tachtiger jaren werd een deel van de zolder bij het huis getrokken, zodat er boven een badkamer gemaakt kon worden. De badkamermuren werden verwijderd en ook de muur tussen (huidige) eetkamer en zitkamer. Ook werd een raam uitgebroken tot openslaande deuren naar het terras. Daarmee werd het van een heel eenvoudig huisje gemaakt tot een aangenaam bewoonbaar huis. Om te zorgen dat de buiten-stalmuur niet om zou vallen is er aan de binnenkant een nieuwe muur gebouwd.
In ongeveer dezelfde periode is er hard gewerkt aan het Nieuwe Huis. De balken op zolder zijn door een aannemer verplaatst, zodat je er zonder problemen onderlangs kan lopen. Met veel klusvrienden zijn er muren en deuren aangebracht. Er kwam een tweede trap en later een tweede badkamer. En zo werd het Nieuwe Huis een zelfstandig bewoonbaar huis.
Sinds de twee huizen gescheiden bewoond en verhuurd kunnen worden, leggen we niet meer toe op het huis. De huur wordt gebruikt om het huis te onderhouden, te verbeteren en om de vaste kosten te betalen. Sinds die tijd betaalt het huis ‘zichzelf’.
Totdat in februari 2012 er een ramp gebeurde. Hoe het precies gegaan is weten we nog steeds niet. Wel weten we dat, toen de schoonmaakster Chantal bij het huis aankwam, ze meteen wist dat er iets mis was. Ze hoorde het water stromen, maar kreeg de deuren van het huis niet open. Samen met haar man en zoon lukte dat later wel. Het water stroomde van de trappen af. In de kelder stond het anderhalve meter hoog. Later bleek dat de cv-ketel ontploft was en dat op zolder verschillende waterleidingen bevroren en gesprongen waren. Het water heeft waarschijnlijk een week gestroomd voordat Chantal het ontdekte. Maar liefst 85.000 liter water (d.i. een zwembad van 5 x 8 x 2) is in die tijd door het huis gestroomd, langs de muren, door de plafonds, door de elektra-buizen. Deuren konden niet meer dicht, meubels waren kletsnat, isolatiemateriaal en verf hing van plafonds. Zeker twee maanden lang hebben er warmtekanonnen en droog-apparaten in het huis gestaan, maar het was pas na de zomer dat de eerste deur weer dicht kon. Om een heel lang verhaal kort te maken: twee jaar, 120.000 euro verzekeringsgeld en heel veel inspanning verder is het Nieuwe Huis herrezen. Het heeft een hele grote opknapbeurt ondergaan en is er beter uit gekomen.
Het Oude Huis is gelukkig gespaard gebleven tijdens deze ‘overstroming’, maar we gunnen het Oude Huis wel ook zo’n opknapbeurt als het Nieuwe huis noodgedwongen gekregen heeft. Dat zit in de planning; we sparen ervoor.
In het voorjaar 2018 is de eethoek en oude keuken grondig verbouwd en uitgebouwd tot een comfortabele woonkeuken (met o.a. vaatwasser en inductiekookplaat) waar je nu ook met 8 personen prima terecht kunt.